Vandaag werd ik door Vanessa uitgenodigd om haar nieuwe pand te bezichtigen. Ze wil me graag wat toe-lichten over haar project Holos. Wanneer ik voor de hoeve sta, word ik betoverd door de grootsheid en charme ervan! Ik moet mijn aankomst melden door aan een oude bel te trekken. Zodra ik door de poort het binnenplein opwandel, komt Vanessa me stralend tegemoet. Haar ogen fonkelen van geluk…
Velen kennen jou als de immer enthousiaste en vriendelijke kwafeuz, hoe zijn we dan (het lijkt wel) ineens hier beland?
Ja, ineens, klopt… Het was ook ineens! Tijdens corona hebben we het salon moeten sluiten.
Plots werd ik tot stilstand gebracht, dus had ik tijd om terug tot mezelf te komen. Ik herinner me dat ik één van die eerste dagen tijdens de lockdown in de tuin ben gaan zitten met een stapel Happinez tijdschriften en een goeie Aperol om een vision-board te maken. Dat was een heel fijn moment. Ik kan nu nog steeds terugkomen in dát moment!
Daar is het allemaal begonnen.
In die periode gingen we ook meer wandelen. Dit deden we daarvoor ook al, maar nu was er bijna enkel dat en ik merkte dat het heel belangrijk was voor mij om tot rust te kunnen komen in de natuur.
“Met een stapel Happinez tijdschriften en een goeie Aperol”
Na die eerste lockdown ben je nog aan de slag gegaan als kapster?
Inderdaad, maar toen we na de eerste lockdown weer mochten openen, voelde ik inwendig heel veel stress. Ik had het gevoel dat ik iets moest doen, dus ging ik op zoek naar wat ik in het salon kon veranderen: een salon met natuurlijke pro-ducten of extra behandelingen, iets exclusiever, maar ik vond niets dat een antwoord kon bieden aan de kriebel die ik voelde.
Enkele maanden later volgde een tweede sluiting en bijgevolg een nieuwe stilstand.
Ondertussen was ik al gestart met Yoga Nidra, Yin Yoga en mediteren. Dit hielp me om nog meer in mezelf te keren waardoor ik toen écht begon na te denken over wie ik was, over wat ik wou…
Ik zat vol dromen en dat was ook wat ik op dat moment moest doen. Dromen!
Kort daarop volgde het nieuws dat het salon nóg langer dicht moest blijven. Ik herinner me dat ik die avond zeer emotioneel was. Ik ben huilend in mijn bed gaan liggen.
Eigenlijk was ik niet zozeer droevig omdat we pas in februari zouden mogen openen, maar ineens was het zeer helder wat ik wou. De nachten erna werd het beeld nog duidelijker, zo werd Holos geboren…uit het niets. Het was een openbaring.
Ik kon vanaf dat moment precies niet meer denken, enkel voelen en handelen… Ik werd geleid. Tegelijkertijd voelde ik me ook erg gesteund.
Door wie? Door wat? Door het universum, door de engelen…
Maar hier de volgende keer meer over…